Fic 004
Fic กินโทกิ x ฮิจิคาตะ :: กลางดึกของคืนหนึ่ง
Fiction ตอนสั้นๆ ตอนเดียวจบ : แต่งจากภาพ เห็นอะไร รู้สึกอยากเขียนยังไง ก็พิมพ์อย่างนั้น
"โอ๊ยยย .... ง่วงว้อยยยย"
รองหัวหน้ากลุ่มชินเซนฯ บ่นอยู่คนเดียวในห้องอย่างหัวเสีย ก่อนจะดับไฟแล้วล้มตัวลงนอนบนฟูกนุ่มๆ
หลับตาลงได้ไม่นาน .... ก็ได้ยินเสียงตะกุกตะกักดังมาจากมุมมืดของห้อง ..... เวรล่ะสิ ..... เขานึกในใจ พลางคิดไปถึงหนังสยองขวัญเรื่อง จูออน
"คนจะนอนแล้ว คนจะนอนแล้ว !!!"
ฮิจิคาตะ ตะโกนออกไปเสียงดัง เพื่อหวังจะไล่ความกลัวนั้นให้หายไป ทันใดนั้นเสียงก็เงียบลง ทว่า กลับกลายเป็นความเงียบที่น่าวังเวง
"โซโกะ ..... โซโกะ ไอ้โรคจิต แกแกล้งฉันอีกแล้วใช่มั้ย ?!!"
พยายามตะโกนเสียงดังมากขึ้น เพื่อสร้างขวัญกำลังใจให้ตัวเอง โดยการพาดพิงถึงคนที่น่าจะน่าสงสัยที่สุด ที่มีความกล้า และสามารถ มากพอที่จะแกล้งเขาได้ในเวลาแบบนี้
แต่แล้ว ก็ยังคงเงียบ ....
รองหัวหน้ากลุ่มชินเซน เริ่มพลิกตัวไปมาอย่างกระวนกระวาย พลิกไป พลิกมา เหงื่อเริ่มออกเต็มตัว เมื่อรู้สึกร้อน เขาก็ดึงผ้าห่มออก และขณะที่กำลังหันไปทางมุมมืดนั้นอีกครั้ง เขาก็เห็นเงาตะคุ่มๆ ค่อยๆเคลื่อนที่มาหา ฮิจิคาตะ ตกใจกลัวจนตัวแข็ง ขยับไม่ได้ เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกผีอำ และก่อนที่แสงจันทร์จะสาดส่องเข้ามาทำให้เห็นแสงสะท้อนสีเงิน .....
"ไอ้ผมหงอก !!! "
ฮิจิคาตะ กระโดดถีบ ร่างที่คิดว่าเป็นไอ้ผมหงอก แต่กลายเป็นว่าไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้น รองหัวหน้ากลุ่มชินเซนฯ ล้มลงไม่เป็นท่า ยูคาตะที่ใส่อยู่ก็เปิดออกจนเห็น นีโออาร์มสตรอง ไซโคเจ็ทอาร์มสตรอง ....
ร่างเงานั้นเริ่มขยับเข้ามาใกล้ และแสงสีเงินนั้นยังคงสะท้อนอยู่ในเงามืด จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าขาของตัวเองขยับไม่ได้ ใขณะเดียวกันก็รู้สึกถึง สัมผัสอุ่นๆและเปียกชื้นที่หว่างขา ทำให้ ฮิจิคาตะ สะบัดตัวหนี แต่ขาของเขาก็ถูกล็อคไว้ .... น้องชายตัวน้อย แข็งชันและขยายใหญ่ขึ้น สัมผัสเปียกชื้นและอุ่นนุ่ม เริ่มรุนแรงขึ้น เขาตัดสินใจมองตรงหว่างขาตัวเองให้ชัดๆ
"...ไอ้ .... ผม .... หงอก"
คำพูดของเขาขาดช่วง ความเสียวซ่านเขามาแทนที่ เจ้าของเรือนผมสีเงินขยับริมฝีปากเข้าออกเป็นจังหวะ ดูดกลืนส่วนนั้นหายไปก่อนจะคลายออกมา ครั้งแล้วครั้งเล่า สัมผัสเปียกชื้นจากน้ำลาย และความนุ่มร้อนของโพรงปากและเรียวลิ้นที่ไล้เลีย ทำให้รองหัวหน้าชินเซนกุมิ ครางออกมาอย่างอดไม่ได้
"พอ...แล้ว ... คนจะนอน ....."
ไม่ว่าจะพูดทัดทาน หรือห้ามปรามเพียงใด เจ้าของเรือนผมสีเงินที่ซุกหน้าอยู่ตรงหว่างขา ก็ไม่ยอมลดละ และไม่หยุดการกระทำ จนกระทั่งร่างกายของชายผู้ถูกกระทำกระตุกเกร็ง
"อ๊า ... อ๊ะ ไอ้บ้า !!! ... อย่า ... ฉันจะ ... เสร็จ แล้ว ... อ๊ะ !!!"
ของเหลวสีขาวขุ่นไหลเปรอะเปื้อนใบหน้าของชายหนุ่มผมสีเงิน เขาดูดกลืนน้ำรักที่เหลือเข้าไป ก่อนจะไล้เลียส่วนแข็งชันนั้นจนสะอาด โดยไม่สนใจว่าเจ้าของส่วนนี้ จะรู้สึกอย่างไร
"มันยังไม่ลงเลย โองุชิ คุง"
เสียงกวนประสาทดังขึ้น ก่อนที่เจ้าของเสียงจะเคลื่อนตัวเข้ามาจนทั้งสองเห็นหน้ากันอย่างชัดเจน
"กิน ....โทกิ"
"ฉันว่าแค่นี้มันยังไม่พอหรอกมั้ง"
" !!!!! "
Fiction ตอนสั้นๆ ตอนเดียวจบ : แต่งจากภาพ เห็นอะไร รู้สึกอยากเขียนยังไง ก็พิมพ์อย่างนั้น
"โอ๊ยยย .... ง่วงว้อยยยย"
รองหัวหน้ากลุ่มชินเซนฯ บ่นอยู่คนเดียวในห้องอย่างหัวเสีย ก่อนจะดับไฟแล้วล้มตัวลงนอนบนฟูกนุ่มๆ
หลับตาลงได้ไม่นาน .... ก็ได้ยินเสียงตะกุกตะกักดังมาจากมุมมืดของห้อง ..... เวรล่ะสิ ..... เขานึกในใจ พลางคิดไปถึงหนังสยองขวัญเรื่อง จูออน
"คนจะนอนแล้ว คนจะนอนแล้ว !!!"
ฮิจิคาตะ ตะโกนออกไปเสียงดัง เพื่อหวังจะไล่ความกลัวนั้นให้หายไป ทันใดนั้นเสียงก็เงียบลง ทว่า กลับกลายเป็นความเงียบที่น่าวังเวง
"โซโกะ ..... โซโกะ ไอ้โรคจิต แกแกล้งฉันอีกแล้วใช่มั้ย ?!!"
พยายามตะโกนเสียงดังมากขึ้น เพื่อสร้างขวัญกำลังใจให้ตัวเอง โดยการพาดพิงถึงคนที่น่าจะน่าสงสัยที่สุด ที่มีความกล้า และสามารถ มากพอที่จะแกล้งเขาได้ในเวลาแบบนี้
แต่แล้ว ก็ยังคงเงียบ ....
รองหัวหน้ากลุ่มชินเซน เริ่มพลิกตัวไปมาอย่างกระวนกระวาย พลิกไป พลิกมา เหงื่อเริ่มออกเต็มตัว เมื่อรู้สึกร้อน เขาก็ดึงผ้าห่มออก และขณะที่กำลังหันไปทางมุมมืดนั้นอีกครั้ง เขาก็เห็นเงาตะคุ่มๆ ค่อยๆเคลื่อนที่มาหา ฮิจิคาตะ ตกใจกลัวจนตัวแข็ง ขยับไม่ได้ เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกผีอำ และก่อนที่แสงจันทร์จะสาดส่องเข้ามาทำให้เห็นแสงสะท้อนสีเงิน .....
"ไอ้ผมหงอก !!! "
ฮิจิคาตะ กระโดดถีบ ร่างที่คิดว่าเป็นไอ้ผมหงอก แต่กลายเป็นว่าไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้น รองหัวหน้ากลุ่มชินเซนฯ ล้มลงไม่เป็นท่า ยูคาตะที่ใส่อยู่ก็เปิดออกจนเห็น นีโออาร์มสตรอง ไซโคเจ็ทอาร์มสตรอง ....
ร่างเงานั้นเริ่มขยับเข้ามาใกล้ และแสงสีเงินนั้นยังคงสะท้อนอยู่ในเงามืด จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าขาของตัวเองขยับไม่ได้ ใขณะเดียวกันก็รู้สึกถึง สัมผัสอุ่นๆและเปียกชื้นที่หว่างขา ทำให้ ฮิจิคาตะ สะบัดตัวหนี แต่ขาของเขาก็ถูกล็อคไว้ .... น้องชายตัวน้อย แข็งชันและขยายใหญ่ขึ้น สัมผัสเปียกชื้นและอุ่นนุ่ม เริ่มรุนแรงขึ้น เขาตัดสินใจมองตรงหว่างขาตัวเองให้ชัดๆ
"...ไอ้ .... ผม .... หงอก"
คำพูดของเขาขาดช่วง ความเสียวซ่านเขามาแทนที่ เจ้าของเรือนผมสีเงินขยับริมฝีปากเข้าออกเป็นจังหวะ ดูดกลืนส่วนนั้นหายไปก่อนจะคลายออกมา ครั้งแล้วครั้งเล่า สัมผัสเปียกชื้นจากน้ำลาย และความนุ่มร้อนของโพรงปากและเรียวลิ้นที่ไล้เลีย ทำให้รองหัวหน้าชินเซนกุมิ ครางออกมาอย่างอดไม่ได้
"พอ...แล้ว ... คนจะนอน ....."
ไม่ว่าจะพูดทัดทาน หรือห้ามปรามเพียงใด เจ้าของเรือนผมสีเงินที่ซุกหน้าอยู่ตรงหว่างขา ก็ไม่ยอมลดละ และไม่หยุดการกระทำ จนกระทั่งร่างกายของชายผู้ถูกกระทำกระตุกเกร็ง
"อ๊า ... อ๊ะ ไอ้บ้า !!! ... อย่า ... ฉันจะ ... เสร็จ แล้ว ... อ๊ะ !!!"
ของเหลวสีขาวขุ่นไหลเปรอะเปื้อนใบหน้าของชายหนุ่มผมสีเงิน เขาดูดกลืนน้ำรักที่เหลือเข้าไป ก่อนจะไล้เลียส่วนแข็งชันนั้นจนสะอาด โดยไม่สนใจว่าเจ้าของส่วนนี้ จะรู้สึกอย่างไร
"มันยังไม่ลงเลย โองุชิ คุง"
เสียงกวนประสาทดังขึ้น ก่อนที่เจ้าของเสียงจะเคลื่อนตัวเข้ามาจนทั้งสองเห็นหน้ากันอย่างชัดเจน
"กิน ....โทกิ"
"ฉันว่าแค่นี้มันยังไม่พอหรอกมั้ง"
" !!!!! "
............................ สมมุติ ว่าจบจ้า ....................................
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น